Publicystyka - ngo.pl

Wersja pierwsza – „bo są nieprawidłowości finansowe”. Najpierw Miller zasugerował nieprawidłowości finansowe w Laboratorium Cogito (Frenkiel: „Mamy poważne wątpliwości, co do jego finansowania w części finansowej”), ale szybko odpuścił, gdy okazało się, że opinia publiczna żąda konkretów a nie insynuacji. Konkretów do dzisiaj nie ma, za insynuacje nigdy nie przeproszono, ale wojewoda znalazł inny pretekst.

Wersja druga – „bo prawo mi nie pozwala”. W liście do posła Jerzego Fedorowicza Miller pisze, że nie może dalej wynajmować „Zielonego Dołu” Laboratorium Cogito (Miller: „Zgodnie z art. 37 ust 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, umowy najmu na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony zawiera się w drodze przetargu”).

To tłumaczenie jest równie niewiarygodne jak poprzednie. Ustawa daje wojewodzie prawo odstąpienia od trybu przetargowego, nie mówiąc już o tym, że można było po prostu podpisać nową umowę na 3 lata. Z tego uprawnienia Miller wielokrotnie korzystał, w BIPie są dziesiątki jego zarządzeń, w których wydaje zgody na podpisywanie następujących po sobie kolejnych trzyletnich umów bez przetargów. I to nawet w stosunku do najemców komercyjnych. Laboratorium Cogito zostało więc potraktowane inaczej niż pozostali najemcy. Zostało potraktowane gorzej.

Wersja trzecia – „bo tak będzie sprawiedliwie”. Najnowszą narracją jest dawanie równych szans (Miller: „Uznajemy, że reguła najbardziej sprawiedliwa, nie tylko naszym zdaniem, to konkurs. (…) Umówiłem się z organizacjami skupiającymi osoby niepełnosprawne, że będę się starał się im pomóc. To jeden z elementów mojego zobowiązania”).

W trosce o równe szanse, w konkursie zapisano wymóg posiadania statusu OPP, wycinając Laboratorium Cogito. Nie jest to zresztą jedyny problem, jaki mam z konkursem. Jako Pozarządowa Inspekcja Lokalowa analizowałam dziesiątki, jeśli nie setki, umów i nie przypominam sobie równie niekorzystnej. Pisemna zgoda na podniesienie standardu lokalu, bezpłatne odstępowanie lokalu z ledwie trzydniowym uprzedzeniem, trzymiesięczne wypowiedzenie bez powodu, działalność tylko pożytku publicznego. Trzeba nie mieć wyobraźni, żeby się zgodzić na takie warunki, zwłaszcza teraz, gdy wiadomo, jak Miller traktuje najemców.

Ten konkurs, jego zasady, ale też klimat wokół – jakby chodziło o to, żeby chętny się nie znalazł. Dwukrotnie nierozstrzygnięty konkurs otworzy zaś drogę do wynajmu komercyjnego, przejęcia na potrzeby własnej administracji czy sprzedaży. Mam wrażenie – nie tylko ja – że klamka już zapadła, a jedyne na co mamy wpływ to pretekst, pod jakim Miller zrobi to, co od początku planuje.

Może warto go zostawić samego, nie startować w konkursie, zmusić, żeby szybko zaczął na serio się tłumaczyć. Jeśli choć trochę zależy nam na większej transparentności i rozliczalności władzy w relacjach z nami, priorytetem powinno być ukaranie bezprzykładnej arogancji, jaką w stosunku do całego środowiska pokazał Miller.