Publicystyka - ngo.pl

To nie jest historia ze szczęśliwym zakończeniem. Walczą od lat o lepszy los. Jednak wszystkie kolejne rządy różnicują dzieci z niepełnosprawnością oraz dorosłe osoby niepełnosprawne. Podczas gdy dzieci otrzymują prawie 3000 zł, dorosłe osoby niepełnosprawne dostają 620 zł.

Niepełnosprawność kosztuje i rządzący powinni zdać sobie z tego sprawę. Do dzisiaj nie został wykonany wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który zrównuje świadczenia dla opiekunów osób z niepełnosprawnością. Wstydem dla państwa polskiego jest to, że dotychczas nie wykonano tego wyroku.

Koszty niepełnosprawności są ogromne. Osoba niepełnosprawna korzysta z długotrwałej i kosztownej rehabilitacji. Takie zabiegi są bardzo kosztowne. Masaże, hydroterapia, ćwiczenia usprawniające pociągają ze sobą ogromne koszty. Osoby niepełnosprawne często nie mają tych pieniędzy. W związku z tym ich stan stale się pogarsza. Gdyby miały te pieniądze, mogłyby się leczyć i żyć bardziej komfortowo i bezpiecznie.

Sytuacja tych rodzin jest dramatyczna. Mierzą się one nie tylko z problemami finansowymi, ale również z ciężkimi chorobami. Pomoc państwa dla tej grupy społecznej jest niewystarczająca, dlatego te osoby i ich opiekunowie są zmuszeni żebrać o godne życie. Często dochodzi do dramatycznych sytuacji, gdy rodzina musi brać kredyt, aby sfinansować rehabilitację swojego dziecka.

Osoby niepełnosprawne oraz ich opiekunowie są zdani na jałmużnę ze strony państwa. Jedyną deską ratunku dla tych rodzin jest rodzina i znajomi. Jeśli brakuje takiego wsparcia, to po śmierci rodziców osoby niepełnosprawne, które nie mogą żyć samodzielnie trafiają do domów pomocy społecznej.

Społeczeństwo starzeje się. W związku z tym rządzący nie powinni uciekać od problemu niepełnosprawności, który może dotyczyć każdego z nas. Państwo polskie nie powinno jedynie wspomagać osoby niepełnosprawne poprzez organizacje pozarządowe. Pieniądze powinny trafiać bezpośrednio do osób z niepełnosprawnością.

Państwo polskie powinno zagwarantować długofalowy system wsparcia. Programy ministerialne są jedynie pomocą doraźną i niewystarczającą. Pomoc dla osób niepełnosprawnych powinna być finansowana z budżetu państwa oraz z Funduszu Solidarnościowego. Fundusz Solidarnościowy powinien być przeznaczony tylko i wyłącznie dla osób z niepełnosprawnością.

Problem osób niepełnosprawnych i starszych nie może być dłużej marginalizowani. Osoby niepełnosprawne są takimi samymi obywatelami, jak wszyscy inni. Jeśli państwo polskie nie znajdzie sposobu na rozwiązanie problemów osób niepełnosprawnych, to będzie on ciągle narastał. Warto wspierać osoby niepełnosprawne i ich sojuszników, ponieważ rozwiązania im dedykowane są inwestycją, a nie obciążeniem.

Adam Przybylski – absolwent politologii i filologii germańskiej na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim. Ukończył również studia z zakresu administracji elektronicznej i zaawansowanych technologii informatycznych. Współpracuje z Warmińsko-Mazurskim Sejmikiem Osób z Niepełnosprawnościami w zakresie wyrównywania szans osób z niepełnosprawnościami. Publikuje artykuły o problemach osób z niepełnosprawnościami. Pracownik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Wojewódzkiego. Organizował konferencje o projektowaniu uniwersalnym i warsztaty z zakresu funkcjonowania osób z niepełnosprawnością wzrokową.