Klauzule społeczne, partnerstwo publiczno-społeczne i społecznie odpowiedzialne zamówienia publiczne oraz to, jak te rozwiązania praktykowane są w Europie, były tematem warsztatu zorganizowanego podczas międzynarodowego seminarium sieci Better Future of Social Economy.
Zastanawiano się również nad metodami i narzędziami pomiaru społecznego zysku oraz dodatkowych kosztów, jakie wiążą się ze stosowaniem klauzul społecznych w zamówieniach publicznych. Postawiona między innymi była kwestia tego, czy tego typu monitoring powinien być obowiązkowy w przypadku stosowania społecznie odpowiedzialnych zamówień publicznych.
Jedną z rekomendacji było wprowadzenie w prawodawstwach krajowych ułatwień w łączeniu się przedsiębiorstw społecznych w konsorcja, którym łatwiej startować będzie do przetargów i konkurować z dużymi prywatnymi firmami nastawionymi na zysk.
Proponowano również stworzenie serii przykładowych dokumentów i szczegółowych instrukcji, wyjaśniających sens stosowania klauzul oraz sposoby ich wprowadzania do dokumentacji przetargowej. Poważną barierą, jaką zauważyli uczestnicy warsztatu w stosowaniu społecznie odpowiedzialnych zamówień publicznych, jest niewiedza urzędników i ich obawa przed stosowaniem klauzul. Jak się okazuje, problem ten dotyczy nie tylko Polski.
Z punktu widzenia ekspertów, ważne dla rozwoju przedsiębiorczości społecznej, jest również włączenie przedsiębiorstw społecznych oraz przedstawicieli małych i średnich firm w proces planowania rozwoju regionalnego (podobnie jak we włoskich piani di zona), co powinno zwiększyć znaczenie partnerstwa publiczno-społecznego.
Eksperci podkreślali również, że dla rozwoju ekonomii społecznej mniej istotne jest szczegółowe definiowanie tego zjawiska. Ważniejsze od decydowania, które podmioty są, a które nie ekonomią społeczną, jest przyglądanie się, czy ewentualne zyski (finansowe bądź społeczne), rzeczywiście służą rozwojowi lokalnej społeczności i rozwiązywaniu społecznych wyzwań, jakie przed nią stoją.
Źródło: Better Future for Social Economy
