Publicystyka - ngo.pl

• z serwisu nie można korzystać tylko za pomocą klawiatury (czyli bez użycia myszki). Jest to poważne utrudnienie dla osób z niepełnosprawnością ruchową – stałą, ale także czasową (np. kontuzja ręki).

• dokumenty publikowane są w formie obrazków (fotografii) – w treści takiego skanu nie można zaznaczyć liter i wyrazów, a zatem nie odczyta go czytnik, z którego korzystają osoby niewidome. Ten problem najczęściej dotyczy plików PDF;

• zdjęcia i grafiki nie są uzupełniane o tzw. opisy alternatywne – co oznacza, że osoba, która nie widzi, albo widzi słabo, nie dowie się, co jest na ilustracji;

• filmy w serwisie nie mają napisów – nie skorzysta z nich osoba niesłysząca (albo taka, która nie może włączyć głośnika);

• treści na stronie nie mają jasnej struktury (śródtytuły zaznaczane są np. tylko wielkością czcionki albo kolorem – a nie odpowiednim stylem, który poza wyglądem niesie też treść logiczną). W ten sposób ktoś, kto nie widzi, będzie musiał czytać wszystko, bo nie będzie mógł ustalić, w jaki sposób tekst został podzielony;

• kolorystyka strony powstała bez uwzględnienia potrzeb osób niedowidzących i mających kłopot z kolorami (wad wzroku jest wiele, ale przy dobrze dobranych kolorach każdy może tak zmienić ustawienia swojego komputera, by móc korzystać z serwisu);

• nie ma możliwości powiększania tekstu;

• serwis używa sformułowań typu „kliknij wyżej/niżej”, ważne treści wyróżniane są kolorem, a na jednej stronie jest więcej niż jeden napis „więcej” (bez wyjaśnienia, o jakie „więcej” chodzi). Taki zapis jest zupełnie niezrozumiały dla osoby, która nie widzi;

• serwis może być niedostępny, jeśli autorzy treści nie zwracają uwagi na język – na to, czy jest zrozumiały dla osób niebędących specjalistami w danej dziedzinie. Język urzędowy jest dopuszczalny w dokumentach, jednak w przypadku komunikatów należy pamiętać, że wiele osób np. starszych czy słabiej wykształconych, nie rozumie trudnych słów i złożonych zwrotów;