Publicystyka - ngo.pl

Międzynarodowa sieć ekspercka Social Entrepreneurship Network, której zadaniem było wypracowanie – w dialogu między przedstawicielami sektora ekonomii społecznej oraz administracji publicznej – rekomendacji dotyczących polityki wspierania przedsiębiorstw społecznych na konferencji podsumowała swoje osiągnięcia, wynik dwuletnich prac projektu.

Konferencję otworzył Paweł Orłowski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju, które było liderem sieci. Orłowski podkreślił znaczenie dobrych praktyk zebranych podczas trwania projektu dla polskiego podejścia do ekonomii społecznej. „Widzimy wyraźnie wartość dodaną płynącą z projektu dla Polski w tym okresie programowania” – powiedział Orłowski. Był to jednocześnie pierwszy mówca, który zwrócił uwagę na brak konkretnych informacji ze strony nowej Komisji Europejskiej na temat ekonomii społecznej, szczególnie w porównaniu z aktywnością poprzedniej Komisji, której trzej komisarze wspólnie promowali Social Bussiness Initiative. Paweł Chorąży odpowiedzialny w MIR m.in. za środki Europejskiego Funduszu Społecznego w Polsce podkreślił z kolei dużą wartość międzynarodowej współpracy w ramach SEN. Jako szczególnie istotne dla naszego kraju wskazał nauki płynące z przykładów społecznie odpowiedzialnych zamówień publicznych, klauzul społecznych i mierzenia oddziaływania społecznego. Jako szczególnie interesujące określił brytyjskie doświadczenia z obligacjami społecznymi (Social Impact Bonds). Pochwalił się również, że znak jakości przedsiębiorstw społecznych, podobny do opisywanego przez Finlandię Social Enterprise Mark, już w Polsce działa.

Następnie sześć płynących z doświadczeń sieci rekomendacji dla polityki wspierania ekonomii społecznej przedstawił Toby Johnson, autor publikacji wieńczącej projekt. Rekomendacje te (najważniejsze z piętnastu kluczowych „lekcji dla polityk publicznych”) to:

- polityka wspierania ekonomii społecznej winna być tworzona w wyniku procesów, które przełamują „silosowe” podejście. Jako dobra praktyka wskazany był polski międzyresortowy i międzysektorowy Zespół ds. rozwiązań systemowych w zakresie ekonomii społecznej.

• rządy powinny tworzyć trwałe formuły dialogu z przedstawicielami sektora ekonomii społecznej.

• strona publiczna powinna szukać rozwiązań pozwalających na skalowanie istniejących przedsiębiorstw społecznych (np. konsorcja spółdzielni czy franczyzy społeczne).

• wsparcie merytoryczne dla przedsiębiorców społecznych powinno mieć charakter mieszany – z jednej strony potrzebują one podnoszenia ogólnych kompetencji przedsiębiorczych (podobnie jak zwykłe przedsiębiorstwa), z drugiej – porad i świadczeń bardziej specjalistycznych, dopasowanych do celów społecznych.

• wsparcie finansowe, aby zapewnić elastyczność powinno składać się z szerokiego asortymentu – od dotacji i pożyczek, przez poręczenia aż po bardziej zaawansowane narzędzia inwestycyjne, również ze środków prywatnych.

• państwa członkowskie powinny w swoich prawodawstwach uwzględnić nową dyrektywę unijną o zamówieniach publicznych.

Następnie Antonella Noya z OECD zaprezentowała wyniki działań tej organizacji na rzecz przedsiębiorstw społecznych. Powiedziała też, że przedsiębiorstwa społeczne są z reguły dość skomplikowanymi bytami, więc proces tworzenia polityki mającej na celu ich wspieranie wymaga dobrych partnerstw i działań między sektorami. Podkreśliła też znaczenie odpowiednich regulacji prawnych.

Kolejnym elementem konferencji była dyskusja panelowa, którą moderował Roger Spear, zajmujący się naukowo ekonomią społeczną na uniwersytecie w Roskilde. Spear służył swoją ekspercką wiedzę podczas dwóch spotkań warsztatowych sieci. Podczas dyskusji paneliści odnieśli się do rekomendacji zaproponowanych przez SEN.

Jan Olsson z organizacji Social Economy Europe wskazał na znaczenie badań i promowania ekonomii społecznej. Olsson był też jedną z osób, która najmocniej chwaliła polskie rozwiązania w zakresie wspierania ekonomii społecznej i umieszczania jej w politykach publicznych.

Kolejny panelista, szwedzki europoseł Jens Nilsson przypomniał, że została wznowiona praca parlamentarnej intergrupy ds. ekonomii społecznej (w sprawie intergrupy, której istnienie przez moment było zagrożone, interweniowała m.in. Stała Konferencja Ekonomii Społecznej). Pierwszym działaniem intergrupy było napisanie listu do Komisji Europejskiej, w którym parlamentarzyści pytają o planowane działania komisji. Nilsson spytał również, do kogo adresowane są zalecenia SEN i podkreślił znaczenie władz lokalnych w rozwoju ekonomii społecznej.

Z ramienia Komisji na panelu występowała Amaryllis Verhoeven z generalnej dyrekcji ds. GROW. Verhoeven nie miała możliwości składać żadnych wiążących deklaracji, obiecała jednak, że Komisja wkrótce odpowie na list. Przyjrzy się też efektom pracy SEN. Polska europarlamentarzystka Danuta Jazłowiecka podkreśliła, że inwestycje społeczne są raczej sposobem na generowanie oszczędności niż kosztem. Dodała, że nie rozumie, czemu SEN rekomenduje szkolenia nakierowane na liderów. Jej zdaniem bardziej chodzi o szkolenia dla menadżerów gdyż, jak powiedziała, w Europie mamy wielu liderów politycznych, ale niestety o wielu z nich nie można powiedzieć, że dobrze zarządzają europejskimi gospodarkami.

Uczestnicy konferencji kilkakrotnie podkreślili konieczność kontynuowania prac sieci analogicznej do SEN, jako miejsca, w którym wymiana doświadczeń i propozycji może odbywać się zarówno między przedstawicielami różnych krajów UE, jak i między administracją publiczną i sektorem ekonomii społecznej. Polska delegacja zapewniła, że dołoży starań, by stworzyć warunki do dalszego działania w podobnej formule.