Publicystyka - ngo.pl

Niestety, takie tendencyjne prezentowanie bardzo złożonego i ważnego problemu, jakim jest rozbudowa wymienionego kompleksu i związanego z nim rozwoju Gminy Andrychów, nie służy ani ochronie przyrody Beskidu Małego, ani również społeczeństwu.

Kontrowersje związane z rozbudową „Czarnego Gronia” zostały przez media sprowadzone głównie do konfliktu pomiędzy inwestorem a Stowarzyszeniem Pracownia na rzecz Wszystkich Istot z Bystrej. W rzeczywistości swój sprzeciw wobec planów rozbudowy kompleksu wyraziło wiele instytucji, organizacji, niezależnych naukowców, turystów i mieszkańców. Wśród nich wymienić należy:

• Towarzystwo na rzecz Ziemi,
• Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków,
• Niezależną Grupę Przyrodników Karpat,
• Greenpeace Polska,
• WWF Polska,
• Stowarzyszenie dla Natury „Wilk”,
• grupę naukowców z Polskiej Akademii Nauk i Uniwersytetu Jagiellońskiego,
• wielu turystów, narciarzy, a także część mieszkańców Rzyk.

Warto przytoczyć stanowisko prawnika Christophera D. Stone'a, który tak tłumaczy konieczność dbania o środowisko: „Ani puszcze, ani wieloryby, ani wilki nie mają możliwości wniesienia sprawy do sądu. Dlatego w demokratycznych państwach organizacjom ekologicznym przyznano uprawnienia do występowania w obronie interesu środowiska jako interesu ogólnego”.

Czytając lub słuchając następnych doniesień medialnych o „ekoterroryzmie” miejmy na uwadze to, że organizacje ekologiczne bronią naszego wspólnego i niezwykle cennego dobra, jakim jest przyroda. Niestety, w imię interesów wąskiej grupy ludzi, często bazujących na bardzo nośnych, populistycznych hasłach – nie zawsze prawdziwych – i społecznej nieświadomości, przyroda wciąż przegrywa. A wraz z nią przegrywa każdy z nas.

Niestety, w mediach oprócz zawężenia konfliktu do inwestora i Stowarzyszenia z Bystrej nie podano niezwykle istotnych faktów dotyczących rzeczywistego stanu chronionych gatunków flory i fauny Beskidu Małego oraz zagrożenia, jakie dla przyrody ożywionej, jak i nieożywionej, niesie rozbudowa wyżej wymienionego kompleksu. Beskid Mały charakteryzuje się unikatowymi walorami przyrodniczymi i mimo, że jego najcenniejsza część ma status parku krajobrazowego (w tym również rezerwatów przyrody i obszaru chronionego Natura 2000), przewyższa pod pewnymi względami (np. występowania dużych drapieżników: wilka, rysia i niedźwiedzia) niektóre parki narodowe (np. Karkonoski Park Narodowy). To, o co z bardzo dużym wysiłkiem walczą przyrodnicy w innych ściśle chronionych regionach Polski, Beskid Mały dostał od natury prawie za darmo. Wyjątkowość tych gór nie kończy się jednak tylko na dużych drapieżnikach. Występuje tutaj wiele innych chronionych i zagrożonych wyginięciem okazów nie tylko fauny, ale i flory. Stanowią one nasze narodowe dziedzictwo przyrodnicze, do którego ochrony jesteśmy zobowiązani i które powinniśmy przekazać przyszłym pokoleniom. I właśnie te wyjątkowe walory Beskidu Małego powinny być promowane i wykorzystane do rozwoju tego regionu. Tymczasem marginalizowanie czy wręcz pomijanie negatywnych skutków rozbudowy wspomnianego kompleksu i skupianie się głównie na często przecenionych zyskach z planowanego przedsięwzięcia, jest nie tylko działaniem wymierzonym przeciwko przyrodzie, ale również przeciwko nieświadomemu zagrożeń społeczeństwu.

dr hab. Roman Żurek Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk

dr Stanisław Kędzia
Zakład Badań Geośrodowiska Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk

Pełna treść listu