Europejski Fundusz Społeczny w działaniu: Szwecja
Wiele przedsięwzięć polskich organizacji doskonale nadaje się do finansowania z EFS. Czasem po prostu nie zdajemy sobie z tego sprawy, bo brakuje nam wiedzy o jakie projekty chodzi. Przykłady zrealizowanych lub właśnie realizowanych pomysłów zagranicznych mogą nas natchnąć jako te, które zostały sfinansowane z EFS. Czy nie moglibyśmy zrealizować czegoś podobnego? Ależ tak, pewnie nawet mamy już kilka prawie gotowych projektów. Dzisiaj Szwecja.
Nauczycielka czy nauczyciel?
Projekt realizowany na terenach wiejskich w Dalarna w Szwecji i współfinansowany z EFS, powstał
w wyniku współpracy uniwersytetu, władz lokalnych i służb zatrudnienia. Jego podstawowym celem było
zwiększenie liczby mężczyzn, wykonujących zdecydowanie sfeminizowany zawód nauczyciela. Szczególnie
nastawiono się na takie osoby, które nie posiadały w tej dziedzinie wcześniejszych doświadczeń.
Najwięcej czasu trwało znalezienie odpowiednich osób, chociaż zainteresowanie projektem przerosło
oczekiwania organizatorów. Spodziewano się bowiem objąć projektem 20 mężczyzn. Ostatecznie w
rocznym szkoleniu rozpoczętym w 2002 roku uczestniczyło 55 przyszłych nauczycieli. Pierwszy rok
szkolenia stanowił kombinację zajęć uniwersyteckich (dzięki metodzie nauczania na odległość) i
praktyk, odbywanych w lokalnych szkołach. Każdy uczestnik projektu korzysta z pomocy swojego
opiekuna, zarówno w sprawach merytorycznych, jak organizacyjnych. Połowa uczestników projektu może
korzystać ze szkoleń dzięki systemowi pożyczek studenckich, podczas gdy drugą część stanowią osoby
będące na zasiłku dla bezrobotnych. Sukces projektu - duże zainteresowanie zajęciami
przygotowawczymi - może stanowić zachętę dla wykorzystywania podobnej metody także w innych
dziedzinach czy obszarach - niekoniecznie związanych z podziałem zawodów na męskie i kobiece.
Wielokulturowa pomoc społeczna
Władze lokalne i urzędy pracy w Linkoping podjęły realizację tego projektu na podstawie
konstatacji, że znaczną część osób korzystających z opieki społecznej stanowią imigranci. W związku
z tym podjęto starania zmierzające do znalezienia osób pochodzenia innego niż szwedzkie,
zainteresowanych pracą w szeroko rozumianym obszarze pomocy społecznej. Pomysłodawcy wychodzili z
założenia, że dzięki takim osobom uda się zapewnić większe zrozumienie potrzeb podopiecznych,
wielokrotnie wynikających z innych przyzwyczajeń i wychowania w innej tradycji, a co za tym idzie
wyższy standard świadczonych usług. Zainteresowanym osobom - długotrwale bezrobotnym, z których
jedną trzecią stanowili mężczyźni - oferowano dwuletni kurs zawodowy, łączący szkolenie teoretyczne
z zajęciami praktycznymi. Po pięciu tygodniach praktyk następował równie długo trwający okres
szkolenia - w ten sposób pełny kurs obejmował 12 miesięcy zajęć teoretycznych i 12 miesięcy
praktyk. Wszyscy uczestnicy projektu, współfinansowanego z EFS, otrzymywali miesięczne
wynagrodzenie, otoczeni byli opieką pracowników ośrodków pomocy społecznej i w wypadku ukończenia
zajęć z wynikiem pozytywnym mieli szansę na stałe zatrudnienie.
Źródło: inf. własna
