Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
Publicystyka
Europejski Fundusz Społeczny w działaniu: Francja
Marzena Mendza-Drozd, Stowarzyszenie na rzecz FIP
Powoli zbliżamy się do końca przeglądu projektów zrealizowanych w innych krajach, dzięki dofinansowaniu z Europejskiego Funduszu Społecznego EFS. Niedługo sami będziemy mogli pochwalić się pierwszymi sukcesami. Wciąż jednak są tacy, którzy się wahają. Pasuje nasz projekt do EFS czy nie? Nie ma chyba lepszej metody niż spróbować. Ale żeby trochę pomóc, pokazać kierunek, przydać się mogą przykłady z innych krajów. Jeśli im się udało, jeśli ich projekt okazał się zgodny z merytorycznym zakresem EFS, to może i nam się powiedzie? Skorzystajmy z ich doświadczenia! Dzisiaj Francja.
Poświadczenie umiejętności
W okolicach francuskiego Rosset, poczynając od 1996 roku, powstała ogromna liczba miejsc pracy w przemyśle komputerowym. Jednakże wiele z tych osób, które znalazły zatrudnienie, nie posiadała żadnych formalnych kwalifikacji (ani dyplomów) w tej dziedzinie. W niektórych wypadkach stanowiło to problem, zwłaszcza kiedy chodziło o awans lub uczestnictwo w szkoleniach podnoszących kwalifikacje. Władze lokalne odpowiedzialne za edukację postanowiły zająć się tą kwestią. W swój projekt, współfinansowany z EFS, włączyły dwie wiodące na tym terenie firmy informatyczne. Idea projektu była dość prosta, chodziło bowiem przede wszystkim o dokładne zdefiniowanie i rozpoznanie umiejętności - nabytych w wyniku pracy a nie edukacji - poszczególnych osób oraz wydanie im certyfikatu, poświadczającego posiadanie stosownych kwalifikacji. Problem, chociaż może wydawać się pozorny, dla 300 osób okazał się bardzo istotną przeszkodą w ich karierze zawodowej i z dużym zainteresowaniem poddały się one odpowiednim sprawdzianom.
Szkoła możliwości
Projekt, skierowany do młodzieży uczącej się w rejonie Lille, przygotowany był przez lokalne władze oświatowe. Jego podstawowym celem było przeciwdziałanie opuszczaniu szkół przez młode osoby i pomoc w znalezieniu pracy po zakończeniu edukacji. Szkoła możliwości została zatem założona po to, żeby uczniowie mogli porozmawiać o swoich problemach, uzyskać pomoc w nadrobieniu zaległości w szkole i przygotowaniach do egzaminów. Osoby z różnorodnymi trudnościami w nauce miały możliwość skorzystania z pomocy fachowców. Wszystkie te działania podejmowane były z myślą o tym, żeby zapewniając pomoc w kłopotach, zmniejszać ryzyko opuszczenia szkoły przez osoby, które sobie nie radzą. Praca z poszczególnymi uczniami dawała szansę przezwyciężenia przejściowych trudności, a w wielu wypadkach stanowiła niezbędny element do tego, żeby ukończyli oni szkołę. Tym, którzy chcieli kontynuować edukację, Szkoła możliwości służyła pomocą i radą co do oferty szkoleniowej i oświatowej. Tym zaś, którzy zdecydowali rozpocząć pracę, pomagała ją znaleźć.
W okolicach francuskiego Rosset, poczynając od 1996 roku, powstała ogromna liczba miejsc pracy w przemyśle komputerowym. Jednakże wiele z tych osób, które znalazły zatrudnienie, nie posiadała żadnych formalnych kwalifikacji (ani dyplomów) w tej dziedzinie. W niektórych wypadkach stanowiło to problem, zwłaszcza kiedy chodziło o awans lub uczestnictwo w szkoleniach podnoszących kwalifikacje. Władze lokalne odpowiedzialne za edukację postanowiły zająć się tą kwestią. W swój projekt, współfinansowany z EFS, włączyły dwie wiodące na tym terenie firmy informatyczne. Idea projektu była dość prosta, chodziło bowiem przede wszystkim o dokładne zdefiniowanie i rozpoznanie umiejętności - nabytych w wyniku pracy a nie edukacji - poszczególnych osób oraz wydanie im certyfikatu, poświadczającego posiadanie stosownych kwalifikacji. Problem, chociaż może wydawać się pozorny, dla 300 osób okazał się bardzo istotną przeszkodą w ich karierze zawodowej i z dużym zainteresowaniem poddały się one odpowiednim sprawdzianom.
Szkoła możliwości
Projekt, skierowany do młodzieży uczącej się w rejonie Lille, przygotowany był przez lokalne władze oświatowe. Jego podstawowym celem było przeciwdziałanie opuszczaniu szkół przez młode osoby i pomoc w znalezieniu pracy po zakończeniu edukacji. Szkoła możliwości została zatem założona po to, żeby uczniowie mogli porozmawiać o swoich problemach, uzyskać pomoc w nadrobieniu zaległości w szkole i przygotowaniach do egzaminów. Osoby z różnorodnymi trudnościami w nauce miały możliwość skorzystania z pomocy fachowców. Wszystkie te działania podejmowane były z myślą o tym, żeby zapewniając pomoc w kłopotach, zmniejszać ryzyko opuszczenia szkoły przez osoby, które sobie nie radzą. Praca z poszczególnymi uczniami dawała szansę przezwyciężenia przejściowych trudności, a w wielu wypadkach stanowiła niezbędny element do tego, żeby ukończyli oni szkołę. Tym, którzy chcieli kontynuować edukację, Szkoła możliwości służyła pomocą i radą co do oferty szkoleniowej i oświatowej. Tym zaś, którzy zdecydowali rozpocząć pracę, pomagała ją znaleźć.
Źródło: inf. własna
Przedruk, kopiowanie, skracanie, wykorzystanie tekstów (lub ich fragmentów) publikowanych w portalu www.ngo.pl w innych mediach lub w innych serwisach internetowych wymaga zgody Redakcji portalu.
Redakcja www.ngo.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy.
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.
