Publicystyka - ngo.pl

Prowadząca spotkanie Karolina Cyran-Juraszek otworzyła sesję wskazując leit motiv z sesji „Wizja przyszłości – czy czeka nas przebudowa modelu społeczno-gospodarczego?” i słowa Jerzego Hausnera o dojrzałości instytucjonalnej, która powinna być właściwością polskiej ekonomii społecznej w 2020 roku.

Cezary Miżejewski, współprowadzący sesję, nakreślił mapę zagadnień i wyzwań, przed którymi staje ekonomia społeczna w nowym rozdaniu. Odwołał się także do Henryka Wujca, który zakończył poprzedni panel słowami: ekonomia społeczna jest niszowym wątkiem polskiej rzeczywistości społeczno–gospodarczej.

Zdaniem Miżejewskiego należy przełamać takie myślenie. Plan rozwoju ekonomii społecznej KPRES powstał wspólną pracą przedstawicieli różnych środowisk i zakłada partnerską formułę działania, w której współuczestniczymy w budowaniu Państwa. Nie odżegnujemy się od niego skrótem „pozarządowa” przy określeniu charakteru organizacji.

W KPRES podkreślaliśmy wagę miejsca ekonomii społecznej w samorządzie – kontynuował Miżejewski – bo to samorządowcy najlepiej wiedzą jakie są potrzeby i możliwości wspólnot lokalnych. Dlatego największym wyzwaniem dla sektora ekonomii społecznej jest rosnący, ale wciąż katastrofalnie niska liczba zamówień publicznych z zastosowaniem klauzul społecznych, również na poziomie resortowym. By proporcje te odwrócić potrzebny jest jednak czas, wypracowanie kultury organizacyjnej oraz mądra polityka społeczna.

Istotne jest, by podkreślić, że ekonomia społeczna ma równie ważne miejsce na mapie polskiej przedsiębiorczości, co sektor MŚP i nie należy dawać się „zakrzyczeć” argumentom o marnotrawieniu pieniędzy, które lepiej mogłyby posłużyć wspieraniu przedsiębiorczości stricto komercyjnej.

Mamy się bowiem czym pochwalić – nasze produkty i usługi, co pokazują chociażby spotkania branżowe, są konkurencyjne na otwartym rynku. Należy więc je stale wzmacniać mądrym systemem certyfikowania wysokiej jakości produktów i usług i promocją odnośnego oznakowania.

By wzmocnić sektor należy podjąć działania w regionie i na poziomie krajowym przez sieciowanie branż i organizacji infrastruktury wsparcia. Dla skuteczności tych wysiłków niezbędne jest odpowiednie skomunikowanie właściwych podmiotów w regionach i między nimi, tak by zadziałał efekt synergii. A to jest zadaniem podmiotu centralnego, który odpowiada za koordynację działań w sektorze.

Karolina Cyran-Juraszek oddała głos Annie Bugalskiej, reprezentującej Ministerstwo Rozwoju, która podkreśliła wagę współpracy i stałego doskonalenia kompetencji ośrodków wspierania ekonomii społecznej i departamentów resortowych, odpowiedzialnych za przedsiębiorczość społeczną. Podkreśliła, że nowa perspektywa unijna daje możliwości rozwoju, który musi być realizowany w partnerstwie kompetencji i zaangażowania wymaganego od wszystkich przedstawicieli sektora. Dotyczy to tak stosowania klauzul społecznych w zamówieniach publicznych, jak również szerszego spojrzenia na zadania i zmianę, która ma być osiągnięta, ponad zapewnienie sobie ciągłości finansowania ze źródeł unijnych.

Wątek finansowej stabilności działania podmiotów ekonomii społecznej podjęła Agnieszka Waszkiewicz z Banku Gospodarstwa Krajowego, która uzupełniła wypowiedź Aleksandry Dmitruk z Ministerstw Rozwoju, wygłoszoną w czasie sesji "Innowacje a rzeczywistość. Finansowanie przedsiębiorczości społecznej w Polsce i na świecie".

Dostępność środków z funduszy pożyczkowych zostanie otwarta dla średnich przedsiębiorstw (czyli tych, które zatrudniają do 250 osób). To pozwoli skorzystać z nich spółdzielniom pracy, inwalidów. Możliwość skorzystania z oferty otrzymają również zakłady aktywności zawodowej, centra integracji społecznej i kluby integracji społecznej. Rozszerzony zostanie katalog pożyczek o finansowanie start upów (do 50 tys. złotych) oraz pożyczki obrotowe.

Wdrożone zostaną fundusze poręczeniowe i re-poręczeniowe, co oznacza, że zmniejszy się ryzyko związane z brakiem spłaty (przejdzie na poręczyciela). Liczymy, że rynek funduszy pożyczkowy zwiększy się – mówi Waszkiewicz.

Monitoring funduszu pilotażowego skończy się w 2020 roku. Wtedy będziemy mieli dowody, jak wiarygodny jest to sektor.

Ofertę finansowania działalności przedsiębiorstw społecznych rozszerzył Michał Gorzelak z Krajowego Punktu Kontaktowego ds. Instrumentów Finansowych z Funduszów Europejskich. Zapowiedział, że finalizowane są umowy z instytucjami, które będą realizować programu EaSI – gwarancji finansowych m.in. dla przedsiębiorstw społecznych, które mają pokrywać od 50 do 80% ewentualnych strat poniesionych prze pożyczkodawcę.

Więcej informacji na ten temat można znaleźć tutaj>

Aleksandra Andrzejewska, główny specjalista ds ekonomii społecznej w wielkopolskim Regionalnym Ośrodku Polityki Społecznej, wskazała, że ważniejszym od braku stabilności finansowej sektora i przejawem jego niedojrzałości instytucjonalnej jest projektowość ekonomii społecznej. – Dopóki nie zbudujemy solidnych podstaw partnerskich relacji międzyinstytucjonalnych nie będzie mowy o możliwości rozwoju sektora, a ekonomia społeczna po zakończeniu perspektywy unijnej zostanie potraktowana jak zakończony projekt i „zamieciona” – powiedziała Kowalska.

W Wielkopolsce ta współpraca jest budowana i relacje są stale wzmacniane z niezłym skutkiem. Jednak zadanie to jest ciągłe i nie wolno go lekceważyć. Szczególnie ważne jest, by trwał dialog między regionami i poziomem centralnym, tak by kolejne strategii i programu były projektowane i realizowane w porozumieniu i z korzyścią dla wszystkich.

Krzysztof Więckiewicz, dyrektor Departamentu Pożytku Publicznego, odpowiedział na postulaty Aleksandry Andrzejewskiej, wskazując DPP jako odpowiedzialnego za zadania koordynacji działań na rzecz rozwoju ekonomii społecznej. – Koordynację rozumiem jako systemową syntezę w wymiarze instytucjonalnej i relacyjnej przestrzeń, w której podmioty funkcjonują wykonawczo – powiedział Więckiewicz. – Dlatego koordynator ma funkcje władczą. To sfera regulacyjna, którą powinniśmy docenić, bo koordynacja jest odpowiedzialna za instytucjonalizację sektora.

Koordynacja zasadzać się będzie na regulacji prac Krajowego Komitetu Rozwoju Ekonomii Społecznej, współpracy DPP z ROPS Poznań i Małopolską Szkołą Administracji Publicznej w systemowym projekcie dotyczącym partycypacyjnego zarządzania sferą ekonomii społecznej. Istotną rolą jest również monitorowanie systemu rozwoju ekonomii społecznej i jej promocja. W tym wymiarze współpraca OWESów, ROPSów i DPP jest zdaniem Więckiewicza kluczowa. – Może w postmodernistycznym społeczeństwie specyficzne usługi, które oferuje sektor będą miały największy popyt i to będzie siła przedsiębiorczości społecznej.

Istotnym zadaniem, które wyznacza sobie DPP jest rekomendowanie kierunków zmian rozwoju sektora w kontekście przeobrażeń jego otoczenia prawnego, finansowego i socjo-kulturowego. Lecz wszystko to trzeba robić w partnerstwie, które stanowi klamrę dla naszych działań do 2020 roku.