Publicystyka - ngo.pl

Spotkanie zespołu eksperckiego rozpoczęto od rozważenia dwóch propozycji aktywizujących osoby w wieku powyżej 50. roku życia. Na ostatnim posiedzeniu proponowanych rozwiązań nie udało się omówić. W związku z tym stały one się pierwszymi punktami kolejnego spotkania.

Pierwszym z rozwiązań omawianym przez zespół były dotacje dla pracodawców na stworzenie nowego miejsca pracy dla „pięćdziesięciolatka”. Debatujący zastanawiali się, czy dotacje te mają odnosić się tylko do nowo tworzonych miejsc pracy, czy także do utrzymania już obecnych. Ustalono, że propozycja będzie dotyczyć tylko nowo utworzonych. Obecnie w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu jak i w projekcie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy znajdują się odpowiednie instrumenty skierowane do pracodawców, które zachęcają do utrzymywania miejsc pracy.

Debatujący zgodzili się, że z dotacji na nowo powstałe miejsce pracy powinni skorzystać pracodawcy zatrudniający nie tylko osoby bezrobotne, ale wszystkie osoby po 50. roku życia – np. te które zdecydują się na zawieszenie świadczenia przedemerytalnego. Udało się również określić maksymalną wysokość takiej dotacji, która według propozycji miałaby wynosić pięciokrotność średniego wynagrodzenia.

Kolejnym rozwiązaniem dyskutowanym podczas posiedzenia był projekt zarządzania wiekiem. Projekt ten jest oparty na doświadczeniach fińskich, które pokazują skuteczność i efektywność tego rozwiązania. Jest to propozycja skierowana do pracodawców. Polega ona na stworzeniu takiej organizacji i warunków pracy, które będą sprzyjały osobom starszym. W tym rozwiązaniu uwzględnia się cechy indywidualne pracowników, dostosowując do nich odpowiednie zadania poprzez m.in. elastyczne formy zatrudnienia, pracę zespołową, zmiany w zakresie organizacji pracy, odpowiednie szkolenia, dostosowanie obciążenia pracą do możliwości pracownika itd.

Podczas spotkania omawiano też wywołującą najwięcej emocji kwestię świadczeń przedemerytalnych. Propozycja zawarta w programie uporządkowania i ograniczenia wydatków publicznych zakłada stopniowe wygaszanie przyznawania tych świadczeń do 2006 roku. Celem działania zaproponowanego przez rząd jest podniesienie poziomu aktywności zawodowej osób w wieku przedemerytalnym, a także ograniczenie zaangażowania finansów publicznych i Fundusz Pracy w wypłacaniu zasiłków i świadczeń przedemerytalnych i innych świadczeń.

Uczestnicy zgodzili się, co do zasadności tych argumentów. Odmienne zdania panowały jednak w kwestii sposobu rozwiązania tego problemu. Zdecydowany sprzeciw wobec całkowitej likwidacji świadczeń wyraziła strona związkowa. Związkowcy uznali, że takie rozwiązanie może pociągnąć za sobą bardzo wysokie koszty społeczne, na co nie mogą się zgodzić. Podobne opinie, tylko mniej radykalnie, wyraziła większa część uczestników. W tej spornej kwestii nie udało się zasięgnąć opinii pracodawców, którzy w piątym spotkaniu zespołu eksperckiego nie uczestniczyli.

W związku z taką postawą debatujących postanowiono przejść do próby znalezienia alternatywnych rozwiązań do propozycji rządowej. Eksperci zaproponowali trzy kierunki działań. Jednym z nich jest stopniowe podnoszenie kryteriów uprawniających do przyznania świadczenia przedemerytalnego. Zgłoszono także propozycję, by przyznawanie świadczeń przedemerytalnych ograniczyć tylko do pewnych grup (np. pracowników przemysłu). Wreszcie ostatnia propozycja dotyczyła uzależnienia przyznawania świadczeń od wartości wybranych wskaźników rynku pracy. W takiej sytuacji nie obowiązywałby żaden sztywny termin odejścia od przyznawania świadczeń przedemerytalnych.

Następne posiedzenie będzie poświęcone sprawie emerytur pomostowych.

W skład zespołu debatującego wchodzą przedstawiciele Konfederacji Pracodawców Polskich, Narodowego Banku Polskiego, Forum Związków Zawodowych, Ruchu Obrony Bezrobotnych, Krajowej Izby Gospodarczej, Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów, Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, Ogólnopolskiego Porozumienia Organizacji Bezrobotnych, Centralnego Instytutu Ochrony Pracy oraz Szkoły Głównej Handlowej i Uniwersytetu Warszawskiego.