Publicystyka - ngo.pl

Domowa przemoc to jedna z bolesnych cech naszego społeczeństwa. Słyszymy o niej często, ale jeszcze częściej uważamy, że ona nas i naszych rodzin nie dotyczy. Czy tak jest rzeczywiście?

Sprawdź to, odpowiadając na poniższe pytania: 

Czy zdarza się, że ktoś Tobie bliski:

•  Popycha Cię, policzkuje, bije, szarpie?
  - Traktuje Cię w sposób, który Ciebie rani?

• Obrzuca Cię obelgami, wyzwiskami?

• Zmusza Cię do robienia rzeczy, które są dla Ciebie poniżające?

• Domaga się ograniczenia Twoich kontaktów z bliskimi, przyjaciółmi i znajomymi?

• Kontroluje w pełni wszystkie wydatki w domu i każe prosić się o pieniądze?

• W przypływie złości niszczy Twoją własność, ważne dla Ciebie przedmioty lub dokucza Twoim ulubionym zwierzakom?

• Oboje uważacie, że to Twoja wina?

• Skłania Cię do kontaktów seksualnych, mimo że nie masz na to ochoty?

• Grozi, że zrobi Tobie i Twoim bliskim krzywdę, zrani, zabije …?

• Uważa, że zasłużyłaś/eś sobie na takie traktowanie?

• Uważa, że wszystkie powyższe rzeczy robi dla Twojego dobra?

Jeśli odpowiedziałaś/eś twierdząco chociaż na jedno pytanie, istnieje ryzyko, że doznajesz przemocy ze strony bliskiej Ci osoby.

Warto też odpowiedzieć sobie na pytanie, kto może być ofiarą przemocy domowej?  Przemocy doświadczają współmałżonkowie, partnerzy w związkach nieformalnych, dzieci, osoby starsze, osoby niepełnosprawne.

O przemocy mówimy wtedy, gdy zostaną spełnione cztery warunki:

1.      Jest to zamierzone działanie lub celowe zaniechanie działania

2.      Jedna osoba ma wyraźną przewagę nad drugą

3.      Działanie lub zaniechanie jednej osoby narusza prawa i dobra osobiste drugiej osoby

4.      Osoba, wobec której stosowana jest przemoc, doznaje cierpienia i szkód fizycznych oraz psychicznych

Przemoc może występować w różnych formach:

- przemocy fizycznej, np. popychanie, szturchanie, odpychanie, obezwładnianie, przytrzymywanie, policzkowanie, szczypanie, kopanie, duszenie, bicie otwartą ręką i pięściami, bicie przedmiotami, ciskanie w kogoś przedmiotami, parzenie, polewanie substancjami żrącymi, użycie broni, porzucanie w niebezpiecznej okolicy, nieudzielanie koniecznej pomocy, zamykanie na klucz, demolowanie mieszkania, zmuszanie do picia alkoholu, do zażywania środków odurzających, substancji psychotropowych lub leków itp.

- przemocy psychicznej, np. zastraszanie, krzyk, narzucanie własnych poglądów, stałe krytykowanie, wmawianie choroby psychicznej, izolacja społeczna (kontrolowanie i ograniczanie kontaktów z innymi osobami), domaganie się posłuszeństwa, obgadywanie, plotkowanie, zniesławianie, ograniczanie snu i pożywienia, degradacja werbalna (wyzywanie, poniżanie, upokarzanie, zawstydzanie), stosowanie gróźb, karanie przez odmowę uczuć, zainteresowania, szacunku, wyśmiewanie poglądów, religii, pochodzenia, niszczenie rzeczy osobistych itp.,

- przemocy seksualnej, np. wymuszanie pożycia seksualnego, wymuszanie nieakceptowanych pieszczot i praktyk seksualnych, wymuszanie seksu z osobami trzecimi, sadystyczne formy współżycia seksualnego, demonstrowanie zazdrości, krytyka zachowań seksualnych, itp.

- przemocy ekonomicznej, np. odbieranie zarobionych czy należnych pieniędzy, uniemożliwianie podjęcia pracy zarobkowej, niezaspokajanie podstawowych, materialnych potrzeb rodziny, wynoszenie sprzętów domowych i ich sprzedawanie itp.

- zaniechanie lub zaniedbanie, np. nieudzielenie pomocy, niepodanie leków, niewezwanie lekarza, nieprzygotowywanie posiłków osobie chorej lub znacznie niepełnosprawnej itp., niesprawowanie opieki nad bliskim, którego stan tego wymaga.

- cyberprzemocy z użyciem urządzeń elektronicznych, najczęściej telefonu bądź komputera, np. hejt (

agresja słowna, np. wyzywanie na czatach internetowych, zamieszczanie komentarzy na forach internetowych w celu ośmieszenia, sprawienia przykrości lub wystraszenia innej osoby; upublicznianie upokarzających, przerobionych zdjęć i filmów; włamanie na konto i podszywanie się pod kogoś; szantażowanie; wykluczanie z grona „znajomych” w Internecie.

UWAGA: JEŻELI DZIECKO JEST ŚWIADKIEM PRZEMOCY MIĘDZY CZŁONKAMI RODZINY (NP. RODZICAMI), TRAKTUJE SIĘ JAK OFIARĘ PRZEMOCY! KONIECZNA JEST INTERWENCJA.

Najczęściej wskazane wyżej formy przemocy występują łącznie.

Telefony alarmowe, interwencyjne w sprawach przemocy

a)   Policja 997, 112

b)   Telefon lokalnego Ośrodka Pomocy Społecznej czy Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie

c)   Niebieska Linia - 801-12-00-02

d)   Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży - 116-111

e)   Poradnia telefoniczna dla osób doświadczających przemocy w rodzinie - 22 668-70-00

f)   Kryzysowy Telefon zaufania - 116-23

cdn.

Informacja ukazuje się w ramach projektu „To nie musi być Twoja historia”, który został nagrodzony w konkursie „Pomoc społeczna, w tym pomoc rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywanie szans tych rodzin i osób - Wspieranie działań na rzecz przeciwdziałania przemocy w województwie wielkopolskim”,  przeprowadzonym przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Poznaniu, reprezentujący Samorząd Województwa Wielkopolskiego. Dzięki temu projekt uzyskał dofinansowanie ze środków Samorządu Województwa Wielkopolskiego w ramach otwartego konkursu ofert na realizację w formie wspierania zadań publicznych Województwa Wielkopolskiego z dziedziny pomocy społecznej w 2024 roku. Projekt jest też realizowany ze środków własnych Stowarzyszenia „DZIECKO”. Realizację działań projektowych wspiera jako partner Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Gostyniu.

Projekt jest realizowany na terenie całego województwa wielkopolskiego.

Wykorzystano materiały z kampanii profilaktycznych „Niebieskiej Linii” i Oficyny Wydawniczej.

Przedstawione treści wyrażają poglądy realizatora projektu i nie muszą odzwierciedlać oficjalnego stanowiska Samorządu Województwa Wielkopolskiego.