NGO.PL: Temat nadzoru i kontrolowania organizacji pozarządowych – chcemy tego czy nie – będzie wracał przynajmniej tak często, jak często w mediach pojawiać się będą doniesienia o rozmaitych nadużyciach przez organizacje popełnianych. Choćby z tego względu warto raz jeszcze się nad nim pochylić.
Ignacy Dudkiewicz, ngo.pl
Co więcej, jak przekonaliśmy się już nieraz, medialne doniesienia okazują się niekiedy wyolbrzymione lub też zdradzają niezrozumienie tematyki przez ich autora. W konsekwencji –wizerunek organizacji cierpi zarówno w wyniku prawdziwych nadużyć, jak i tych wyłącznie imputowanych. Pytanie, czy wyniki dobrze sprawowanego nadzoru nie pozwoliłyby, po pierwsze, na wczesnym etapie wykrywać oraz ukrócać rzeczywiste nieprawidłowości, po drugie zaś: stanowić potwierdzenie praworządności organizacji oskarżanych niesłusznie, wydaje się całkiem zasadne.
Oczywiście, nie chodzi tylko o wizerunek. Rzecz nie w tym jedynie, by nas dobrze widziano, ale w tym, by nasze działania świadczyły o nas. Trwałego wizerunku nie sposób zbudować na lichych podstawach – przede wszystkim potrzeba rzetelnych i zgodnych z prawem działań. I tak funkcjonuje przecież zdecydowana większość organizacji. Z doświadczenia jednak wszyscy wiemy, że ich codzienne, mozolna praca jest znacznie mniej dostrzegana, niż dowolna „afera” (rzeczywista lub urojona). A to ostatecznie szkodzi także innym organizacjom. Wielki trud jednych może być łatwo zniweczony przez innych.
Czy więc rzetelniejszy nadzór nie jest w interesie samych organizacji? Czy uczciwie działający mają się czego obawiać? A jednak nie tak chętnie patrzymy na zakusy, by rozszerzać zakres jego obowiązywania i kompetencje organów nadzorujących. Jak przekonuje wielu: nieuczciwi sobie zawsze poradzą, zaś rozbudowane wymogi formalne uderzają najbardziej w działających zgodnie z prawem, którzy energię potrzebną do działania w obszarze celów organizacji, pożytkują na spełnianie rozmaitych obowiązków oraz wypełnianie ogromu dokumentów.
Rzecz jasna, najpiękniej byłoby, gdyby sektor obywatelski był zdolny do całkowitej samoregulacji, opartej o współpracę ze świadomymi obywatelami oraz rzetelnymi mediami. Włóżmy tę wizję jednak gdzieś pomiędzy bajki a projekty utopijne. Póki co lepiej skupić się na poszukiwaniu funkcjonalnego kompromisu pomiędzy niezależnością działań a niezbędnym nad nimi nadzorem.
Potrzeba funkcjonalnego kompromisu pomiędzy niezależnością działań a niezbędnym nad nimi nadzorem.
