Publicystyka - ngo.pl

Jak mógłby wyglądać realny do uzgodnienia Poznański Pakiet
Adaptacyjny?

A) Wdrożenie praktycznych ram działania Funduszu
Adaptacyjnego:

Spełniony postulat równej reprezentacji w Radzie ds. Funduszu
krajów rozwijających się i rozwniętych stanowić musi podstawę
działania Funduszu. W Planie Działań z Bali została zapisana zasada
bezpośredniego dostępu do środków dla krajów rozwijających się (bez
udziału Banku Światowego i poprzez instytucje krajowe), silnie
popierana przez kraje rozwijające się. Aktualnie toczą się rozmowy
w tej kwestii i wydaje się, że porozumienie jest w zasięgu
ręki.

B) Zapewnienie środków niezbędnych dla funkcjonowania
Funduszu:

Zgodnie z szacunkami ekspertów, obecnie dostępne w Funduszu
Adaptacyjnym środki stanowią jedynie ok. 1% tego, co jest niezbędne
w skali roku, byśmy mogli mówić o skutecznej adaptacji. Dlatego
niezbędne jest jak najszybsze uzgodnienie źródeł finansowania
Funduszu, a więc kompleksowa i sprawna dyskusja na ten temat w
Poznaniu. W tej kwestii aktywność krajów uprzemysłowionych (Aneks
I) pozostawia wiele do życzenia. To, czego potrzeba, to szybkie
dofinansowanie, które pochodzić może z nałożenia podatku na dwa
tzw. Mechanizmy z Kioto, dotychczas nieopodatkowane na ten cel (z
ang. Joint Implementation i Emmissions Trading), jak
również z bezpośrednich wpłat dokonywanych przez kraje rozwinięte
na rzecz Funduszu.

Decyzje Unii Europejskiej a sukces negocjacji COP14:

W czasie wczorajszej manifestacji przed Kancelarią Premiera,
gdzie odbyło się spotkanie Kanclerz Niemiec Angeli Merkel z
Prezesem Rady Ministrów Donaldem Tuskiem, grupy ekologów z całego
świata wezwały obu liderów, aby przestali osłabiać pakiet
klimatyczno-energetyczny UE. Silny pakiet klimatyczny UE jest
kluczowym warunkiem postępu w prowadzonych właśnie w Poznaniu
negocjacjach klimatycznych i w działaniach późniejszych, ponieważ
kraje rozwijające się czekają na wyraźny sygnał ze strony krajów
uprzemysłowionych odnośnie przywództwa i odpowiedzialności w
zakresie ochrony klimatu.

Podczas gdy Merkel i Tusk oficjalnie wspierają redukcję emisji
dwutlenku węgla, jednocześnie naciskają na zwolnienie z tego
obowiązku własnych elektrowni węglowych i przemysłu ciężkiego.
Organizacje pozarządowe wyrażają zaniepokojenie, że Angela Merkel i
Donald Tusk starają się stworzyć ogromną lukę w pakiecie,
rozmywając jednocześnie swoje wcześniejsze zobowiązania. Jako powód
„zmiękczania” pakietu podają obawy dotyczące spowolnienie wzrostu
gospodarczego i utratę miejsc pracy. Organizacje pozarządowe
tymczasem przypominają, że w rzeczywistości to właśnie silna
polityka klimatyczna Unii wzmocniłaby jej konkurencyjność i pomogła
w tworzeniu większej liczby miejsc pracy.

Dodatkowo niepokojem napawa propozycja Francji, która
sprowadza się do tego, aby w roku 2013 rozdać m.in. polskim
elektrowniom i elektrociepłowniom ok. 70% uprawnień do emisji CO2
za darmo, a dopiero potem stopniowo ograniczać tę pulę do zera tak,
aby od 2020 roku 100% uprawnień kupować na aukcjach. Takie
rozwiązanie mogłoby doprowadzić do uzyskiwania przez firmy
energetyczne niezależnych zysków (windfall profits).
Pierwotna propozycja Komisji Europejskiej zakładała 100% aukcjoning
uprawnień do emisji od 2013 roku.

Ostateczne losy pakietu energetyczno-klimatycznego UE zostaną
rozstrzygnięte na spotkaniu Rady Europejskiej w najbliższy czwartek
i piątek.

Koalicja Klimatyczna jest porozumieniem organizacji
pozarządowych działających na rzecz ochrony globalnego klimatu.
Celem Koalicji Klimatycznej jest inicjowanie i wspieranie działań
na rzecz ustanowienia i realizacji aktywnej polityki klimatycznej w
naszym kraju oraz monitorowanie jej wdrażania.

Misja Koalicji zawiera się z stwierdzeniu, że: „aktywna
polityka klimatyczna i dalsze obniżanie emisji gazów szklarniowych
w Polsce jest środkiem do równoległego wzmacniania gospodarki
lokalnej, tworzenia zielonych miejsc pracy i wzrostu globalnej
odpowiedzialności każdego z nas.”