Publicystyka - ngo.pl

Nieodłącznym elementem determinującym teoretyczne powodzenie zawodowe w życiu jednostki jest fakt posiadanego wykształcenia. Jak wynika z badań aktywności ekonomicznej BAEL (dane za I kwartał 2011 roku www.stat.gov.pl) 20,1 % pełnosprawnych Polaków ukończyło studia wyższe, podczas, gdy w grupie osób niepełnosprawnych jedynie 6,7 % to absolwenci wyższych uczelni.

Taki stan rzeczy ma swoje konsekwencje nie tylko w obniżeniu kwalifikacji zawodowych, ale (co bardzo istotne) brak dostępu do edukacji zaburza proces rehabilitacji, co przekłada się na zaburzenie procesu wyrównywania różnic w zakresie umiejętności komunikacyjnych, społecznych i zawodowych.

Studenci uczelni wyższych w Polsce, niewidomi oraz słabowidzący najczęściej uskarżają się na:

1/ brak specjalistycznego sprzętu komputerowego dla niewidomych i słabowidzących,

2/ niewysoki poziom dostępności podręczników (w wersji elektronicznej lub brajlowskiej),

3/ nisko poziom współpracy ze strony prowadzących zajęcia – np. Nieudzielanie zgody na nagrywanie wykładów,

Inne bariery hamujące rozwój aktywności osób niepełnosprawnych w obszarze szkolnictwa wyższego to np. Nieprzygotowanie organizacyjne uczelni wyższych do kształcenia osób niepełnosprawnych, również niedostosowanie materiałów dydaktycznych do potrzeb studentów z dysfunkcją np. Wzroku, słuchu, mowy, a także niedostosowanie infrastrukturalne budynków uczelnianych do warunków osób z niepełnosprawnością.

W związku z nowelizacją w 2011 roku ustawy prawo o szkolnictwie wyższym, uczelnie wyższe zobligowane zostały do „stwarzania osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia i w badaniach naukowych” (art. 13 ust. 1 pkt. 6 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 27 lipca 2005 roku z późn. zm.). Ponadto, w myśl przedmiotowej ustawy, art. 49 ust. 1 pkt. 11 uczelnie wyższe otrzymywać będą środki celowe na „dofinansowanie lub finansowanie kosztów realizacji inwestycji, w tym służących kształceniu studentów i doktorantów, będących osobami niepełnosprawnymi”.

Jest to niewątpliwie czynnik determinujący dobrą perspektywę kształcenia na uczelniach wyższych osób z niepełnosprawnością. Ponadto, jest to realna szansa na to, że procent polaków niepełnosprawnych, którzy będą kończyć uczelnie wyższe z powodzeniem będzie z roku na rok rósł. Nieodłącznym elementem, który winien towarzyszyć wprowadzonym powyższymi przepisami zmianom jest konieczność realizacji kampanii informacyjno – promocyjnych wśród polaków, promujących aktywność edukacyjną w zakresie kształcenia na poziomie wyższym. Konieczne jest ścisłe monitorowanie postępu działalności uczelni wyższych w przedmiocie opisanych powyżej zmian, dążenie do konsekwentnego i dynamicznego ich realizowania.

Podsumowując, idąc z duchem natury człowieka, potrzeby samorealizacji i osiągania postawionych sobie celów, jako społeczeństwo rozwinięte powinniśmy umożliwić każdej zainteresowanej i chętnej osobie możliwość kształcenia na zróżnicowanym poziomie. Mając na uwadze osoby z niepełnosprawnością, z jednej strony czytelniku drogi widzisz, że twoi sąsiedzi niepełnosprawni studiują, uczą się, pracują i mają takie same potrzeby jak każdy inny człowiek stąpający po tej Ziemi. Pamiętaj, że każdy jest inny, ale wszyscy równi!

Artykuł napisany w ramach projektu „Każdy Inny! Wszyscy Równi!”, realizowanego przez Wielkopolską Radę Koordynacyjną Związek Organizacji Pozarządowych, współfinansowanego ze środków Samorządu Województwa Wielkopolskiego.