Publicystyka - ngo.pl

Uśmiech – mój, innych, rodziny, przyjaciół, znajomych, nieznajomych – każdy uśmiech, w każdych okolicznościach. Uśmiech jest zaraźliwy i jeden uśmiech prowokuje kolejny. Dlatego lubię zarażać uśmiechem, ale też lubię jak mnie ktoś takim uśmiechem zaraża. Marzy mi się plaga uśmiechu na świecie ;)

Gotowość i determinację. Fakt, że wystarczy raz wspomnieć, a rzeczy „same się robią”. Nie ma potrzeby ponaglać, przypominać. A efekt często przekracza oczekiwania.

Przykładem może być wolontariusz Tomek, który w ostatnim roku miał zadbać o zorganizowanie miejsca na ognisko. W Otwocku. Wyobraziłam sobie, że Tomek włączy komputer, poszuka kilku numerów telefonu i znajdzie jakieś miejsce. Okazało się, że Tomek jeździł na miejsce osobiście przez kilka weekendów, aż znalazł miejsce, które było odpowiednie. Byłam w ogromnym, pozytywnym szoku.

Dobra, przemyślana polityka socjalna – program, plan, który wspiera osoby potrzebujące, uczy je, jak być pełnoprawnymi uczestnikami społeczeństwa, jak być i czuć się potrzebnym i docenianym.

Współpracując z różnymi jednostkami widzę, że ogromnym problemem jest brak funduszy. Ale moim zdaniem jeszcze większym problemem jest brak programu, w jaki sposób te istniejące fundusze wykorzystać i wszystko zależy od tego czy dyrektor / kadra danej placówki ma pomysł na przywrócenie osób potrzebujących do społeczeństwa.

Jako mój największy sukces wskazałabym fakt, że co roku udaje mi się zarazić ideą wolontariatu kolejnych wolontariuszy – część to osoby, z którymi współpracuję od samego początku, a część to wolontariusze, którzy chcą wziąć udział w moich projektach słuchając relacji z poprzednich lat. Jest to dla mnie dowodem na to, że uśmiech jest nie tylko zaraźliwy, ale też ciężko się później z niego wyleczyć.

O Ani: W wolontariacie pracowniczym działa w zasadzie od początku pracy w Citi, tj. od ośmiu lat. Wcześniej była zaangażowana w różne akcje w okresie liceum. Najpierw brała udział w projektach proponowanych przez Fundację, ale szybko zdecydowały wtedy z koleżanką Martą, żeby stworzyć własny projekt. Zaczęły od kursu komputerowego dla Seniorów, później było kilka finałów GCD z Seniorami właśnie, a następnie zmieniły placówkę na Warsztaty Terapii Zajęciowej pomagające osobom niepełnosprawnym umysłowo. Z WTZ współpracuje od 2011 roku.