Publicystyka - ngo.pl

W dniach 29-31 sierpnia 2011 r. w siedzibie Parlamentu Europejskiego w Brukseli będzie miała miejsce wystawa unikatowych fotografii, pt. „Afryka polskich podróżników i wolontariuszy - edukacja globalna”. Widzowie będą mogli zapoznać się z dwoma rodzajami zdjęć. Pierwsze, blisko stuletnie pochodzą z pionierskiej wyprawy Kazimierza Nowaka. Drugie, współczesne fotografie,wybrane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP, pochodzą z projektów pomocowych dofinansowanych przez MSZ RP na rzecz Afryki w latach 2007-2010.

Kazimierz Nowak, pionier polskiego reportażu, dziennikarz, fotograf i globtroter. W latach 1931-1936 jako pierwszy człowiek na świecie odbył niezwykłą, samotną i pozbawioną wsparcia finansowego podróż przez Afrykę (z północy na południe i z powrotem, łącznie 40 tys. km). Wyruszył z Trypolisu i dotarł aż do Kapsztadu, skąd wrócił inną trasą, do Algieru. Jego głównym środkiem transportu był rower, ale część trasy pokonał także pieszo, konno, czółnem oraz na wielbłądzie. Polski podróżnik omijał uczęszczane szlaki, wybierając te najtrudniejsze i zarazem, jego zdaniem, najciekawsze. W barwnych relacjach z niezwykłą wrażliwością opisywał życie codzienne i zwyczaje plemion afrykańskich. Jego reportaże regularnie ukazywały się w polskiej prasie przedwojennej podczas całej 5-letniej podróży, którą finansował ze skromnych honorariów.

Jego głównym przyjacielem podczas wyprawy po kontynencie afrykańskim był aparat fotograficzny. Nowak (8 X 1932) zanotował: Dziś pierwszą rolkę filmu założyłem do aparatu – Wszystko nic trudnego – znam już kamerę jak własną kieszeń. Zrobiłem dziś pierwsze 4. Zdjęcia próbne – jutro dokończę rolkę, a wieczór wywołam, nie masz pojęcia jaki ciekaw jestem rezultatu! Dzięki pasji naszego rodaka powstały niezwykłe fotografie, które uchwyciły klimat Afryki z początków XX wieku.

W dobie globalizacji wspólnota międzynarodowa czuje się odpowiedzialna za stale rosnącą przepaść między bogatą Północą a biednym Południem.

Jest to istotne zwłaszcza, gdy się wie,że jedna trzecia ludności na świecie żyje w obszarach dotkniętych niedostatkiem wody oraz cierpi z powodu braku odpowiednich warunków sanitarnych.

Warto również przypomnieć, że od wielu lat najniżej sklasyfikowane pod względem poziomu życia pozostają państwa Afryki, których problemy związane są m.in. z niską produktywnością sektora rolnego oraz zbyt wolnym rozwojem pozostałych gałęzi gospodarki. Szczególna troska o ten region jest podyktowana również tym, że w niektórych krajach Afryki Subsaharyjskiej, z powodu braku szkół i kadry, nauczyciele muszą pracować na dwóch, a nawet trzech zmianach w ciągu dnia, w klasach liczących nawet 70 uczniów.

Pomoc rozwojowa stanowi odpowiedź ze strony krajów rozwiniętych na problem ubóstwa, z którym w XXI wieku boryka się wiele krajów. Kraje biedne nie są w stanie rozwijać się wyłącznie własnymi siłami, dlatego korzystają z pomocy innych państw i instytucji międzynarodowych. Przezwyciężenie globalnej luki rozwojowej stanowi wyzwanie dzisiejszych czasów. Problemy głodu i ubóstwa wymagają z jednej strony rozwiązań ogólnoświatowych, z drugiej zaś konieczne jest zaangażowanie każdego państwa z osobna. Podstawowymi formami pomocy rozwojowej są: pomoc finansowa, rzeczowa i techniczna.

Polska, dzięki postępom w transformacji politycznej i gospodarczej, od 2004 r. należy do grona państw donatorów działających na rzecz zmniejszenia poważnych dysproporcji w poziomie i jakości życia obywateli krajów rozwiniętych i rozwijających się krajów Afryki, Azji, Ameryki Łacińskiej oraz Europy Wschodniej.