Afganistan: ciężkie czasy dla niepełnosprawnych
Kabul, 3 grudnia 2007 (IRIN) – Abdul Samad miał 17 lat, kiedy stracił nogi podczas wybuchu miny przeciwpiechotnej w prowincji Helmand w 1998 roku. Chciał popełnić samobójstwo, kiedy zdał sobie sprawę ze swojego inwalidztwa, ale jego rodzina utrzymała go przy życiu. Dziewięć lat później, mimo iż ma piątkę dzieci sądzi, że jego problemy tylko zwiększyły. „Moje dzieci są również pozbawione szczęśliwego życia przez moje inwalidztwo”, powiedział.
Dotknięty ponad dwoma dekadami wojny, ubóstwem i niedorozwojem,
Afganistan liczy około osiemset tysięcy osób niepełnosprawnych z
dwudziesto cztero milionowej populacji. Wielu, z których jest
również analfabetami, bezrobotnymi albo pozbawionych dostępu do
usług medycznych czy innych możliwości.
Według badania z 2005 roku przeprowadzonego
przez Handicap International, międzynarodową organizację
pozarządowa działającą na rzecz osób niepełnosprawnych w jednej
piątej gospodarstw domowych w Afganistanie znajduje się przynamniej
jedna osoba niepełnosprawna.
W wyniku tego badania okazało się, że około 36
procent niepełnosprawności w kraju stanowi inwalidztwo fizyczne, 26
procent czuciowe, 20 procent epileptyczne i 10 procent to
niepełnosprawność umysłowa.
Edukacja
Ponad połowa populacji niepełnosprawnych jest
poniżej dziewiętnastego roku życia, podają organizacje pomagające
osobom niepełnosprawnym.
Ponad 72 procent wszystkich niepełnosprawnych w
wieku ponad sześciu lat w ogóle nie było kształcone, podaje
Afgańskie Narodowe Badanie nad Niepełnosprawnością (Afghanistan's
National Disability Survey NDS)w 2005 roku.
“Wiele barier utrudnia dostęp do kształcenia
osobom niepełnosprawnym”, mówi Samiulhaq Sami, doradca Ministerstwa
Pracy, Stosunków Społecznych, Męczenników i Niepełnosprawnych.
„Fizyczne, finansowe postawy ludzkie to bariery, które najbardziej
ograniczają niepełnosprawnym osobom dostęp do edukacji”,
dodaje.
Większość szkół i centrów edukacyjnych nie
posiada udogodnień dla osób niepełnosprawnych i dostęp do budynków
jest również głównym problemem dla osób z niepełnosprawnością
ruchową.
Zatrudnienie
Mniej niż 30 procent osób niepełnosprawnych ma
prace w Afganistanie, jak podają rządowe statystyki.
Oprócz niepełnosprawności innymi ograniczeniami
w znalezieniu zatrudnienia są analfabetyzm i brak doświadczenia
zawodowego (ponad połowa osób niepełnosprawnych jest poniżej
dziewiętnastego roku życia).
W celu wspierania udziału osób
niepełnosprawnych w procesach decydowania na poziomie lokalnym i
krajowym oraz zwiększeniu ich szans, 2 grudnia Komisja Europejska
(KE) zapewniła 1.44 miliona Euro (około 2.12 milionów dolarów
amerykańskich) na społeczne projekty rehabilitacji w jedenastu
prowincjach Afganistanu.
„Fundusze KE będą użyte, aby poprawić miejscowe
możliwości zapewnienia, promowania i wspierania różnych społecznych
usług dla osób niepełnosprawnych”, powiedział Hanjorg Kretschmer,
Szef Delegacji KE w Afganistanie.
Marne usługi medyczne
Chociaż Afgańscy urzędnicy mówią, że dostęp do
podstawowych usług medycznych został rozszerzony na około 80
procent społeczeństwa, pieniądze i transport to dwa główne
problemy, z jakimi się stykają niepełnosprawni Afgańczycy.
„Pośród zgłaszanych trudności, osoby
niepełnosprawne stykają się głównie z problemami związanymi z
pieniędzmi na opłaty albo lekarstwa i transport (25.1 procent),
brakiem transportu (20 procent), i daleko w tyle, brakiem lekarstw
(4 procent)”, jak podają wyniki Afgańskiego Narodowego Badania nad
Niepełnosprawnością.
Rząd Afganistanu wydaje miesięczną rentę w
wysokości 500 afgani (10 dolarów amerykańskich) inwalidom wojennym,
co jest niewystarczające aby pokryć podstawowe potrzeby.
Pomoc MKCK
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (MKCK)
informuje, że podarował protezy i umocowania ortopedyczne (sztuczne
ułatwienia takie jak szyna) ponad 80 000 inwalidom od początku
programu usług ortopedycznych w Afganistanie w 1988 roku.
MKCK prowadzi swój największy program
ortopedyczny w Afganistanie wydając rocznie ponad 10 milionów
dolarów amerykańskich na leczenie, rehabilitacje, wózki
inwalidzkie, protezy i fizjoterapię dla osób niepełnosprawnych w
sześciu centrach ortopedycznych w całym kraju.
Około 6000 osób niepełnosprawnych odwiedza
centra ortopedyczne MKCK i organizacja dystrybuuje średnio 14000
protez każdego roku.
„Zapewniamy prawie 80 procent usług
ortopedycznych w Afganistanie”, powiedział IRIN Alberto Cairo, Szef
szpitala MKCK w Kabulu. Jakkolwiek większym wyzwaniem dla
afgańskich inwalidów jest ich socjalna reintegracja, która
pozostaje poza usługami ortopedycznymi, powiedział Cairo.
