Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
12 sierpnia 2004 mija 55. rocznica podpisania czterech konwencji genewskich z 1949 roku o ochronie ofiar wojny, które do dziś ratyfikowały prawie wszystkie państwa. Przyczyną zawarcia umów z zakresu mędzynarodowego prawa humanitarnego były tragiczne doświadczenia II wojny światowej, w szczególności zbrodni popełnionych na ludności cywilnej.
Konwencje podpisano na zakończenie konferencji dyplomatycznej,
toczącej się w Genewie od 1948 roku, a zwołanej z inicjatywy Międzynarodowego Komitetu
Czerwonego Krzyża. Zastąpiły one konwencje genewskie z 1906 i 1929 roku. W 1977 roku uzupełniono je o dwa protokoły dodatkowe. Polska podpisała
konwencje genewskie w 1954 roku.
Konwencje genewskie:
I. Konwencja o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych;
II. Konwencja o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu;
III. Konwencja o traktowaniu jeńców wojennych;
IV. Konwencja o ochronie osób cywilnych podczas wojny.
Konwencje genewskie chronią zatem różne kategorie osób, które nie uczestniczą w walce.
Państwa - strony konwencji genewskich zobowiązane są:
- chronić wszystkich cywilów oraz żołnierzy , którzy zostali wyłączeni z walki bez względu na ich narodowość, religię, rasę, płeć , pozycję społeczną i inne tego rodzaju kryteria; - zabrania tortur, nieludzkiego i poniżającego traktowania, brania zakładników, zbiorowych egzekucji i eksterminacji, deportowania, grabieży i rozmyślnego niszczenia prywatnej własności;
- zezwala delegatom Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża na wizytowanie jeńców i osób przetrzymywanych i prowadzenie z nimi rozmów na osobności.
Konwencje genewskie, będące fundamentem międzynarodowego prawa humanitarnego, są najważniejszym międzynarodowym instrumentem broniącym godności ludzkiej podczas wojny - ich stroną jest obecnie 191 państw.
Bliższe informacje: Ośrodek Upowszechniania Międzynarodowego Prawa Humanitarnego przy ZG PCK tel. 32 61 239: Aneta Stawicka - Promocja Stowarzyszenia aneta.stawicka@pck.org.pl tel: (22) 326 12 94
Czerwonego Krzyża. Zastąpiły one konwencje genewskie z 1906 i 1929 roku. W 1977 roku uzupełniono je o dwa protokoły dodatkowe. Polska podpisała
konwencje genewskie w 1954 roku.
Konwencje genewskie:
I. Konwencja o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych;
II. Konwencja o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu;
III. Konwencja o traktowaniu jeńców wojennych;
IV. Konwencja o ochronie osób cywilnych podczas wojny.
Konwencje genewskie chronią zatem różne kategorie osób, które nie uczestniczą w walce.
Państwa - strony konwencji genewskich zobowiązane są:
- chronić wszystkich cywilów oraz żołnierzy , którzy zostali wyłączeni z walki bez względu na ich narodowość, religię, rasę, płeć , pozycję społeczną i inne tego rodzaju kryteria; - zabrania tortur, nieludzkiego i poniżającego traktowania, brania zakładników, zbiorowych egzekucji i eksterminacji, deportowania, grabieży i rozmyślnego niszczenia prywatnej własności;
- zezwala delegatom Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża na wizytowanie jeńców i osób przetrzymywanych i prowadzenie z nimi rozmów na osobności.
Konwencje genewskie, będące fundamentem międzynarodowego prawa humanitarnego, są najważniejszym międzynarodowym instrumentem broniącym godności ludzkiej podczas wojny - ich stroną jest obecnie 191 państw.
Bliższe informacje: Ośrodek Upowszechniania Międzynarodowego Prawa Humanitarnego przy ZG PCK tel. 32 61 239: Aneta Stawicka - Promocja Stowarzyszenia aneta.stawicka@pck.org.pl tel: (22) 326 12 94
Przedruk, kopiowanie, skracanie, wykorzystanie tekstów (lub ich fragmentów) publikowanych w portalu www.ngo.pl w innych mediach lub w innych serwisach internetowych wymaga zgody Redakcji portalu.
Redakcja www.ngo.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy.
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.
