Twórczyni światowego ruchu hospicyjnego Cicely Saunders jest honorowym gościem uroczystości 20-lecia Towarzystwa Przyjaciół Chorych 'Hospicjum' w Krakowie.
Kraków, 28.09 (KAI)
Twórczyni światowego ruchu hospicyjnego Cicely Saunders jest honorowym gościem uroczystości 20-lecia Towarzystwa Przyjaciół Chorych “Hospicjum” w Krakowie. – “Ponad 50 lat towarzyszenia umierającym dało mi wiarę w Boga, który zawsze jest gotów odpowiedzieć na najprostsze pragnienie prawdy, który sam zdecydował się być narażoną na cierpienie miłością” – wyznała założycielka pierwszego na świecie hospicjum podczas spotkania z pracownikami i wolontariuszami Domu św. Łazarza w Krakowie.
Wykład Cicely Saunders w nowohuckim hospicjum poświęcony był trwałym podstawom światowego ruchu hospicyjnego. “Otwartość umysłu złączonego z sercem i wolnością ducha tworzą trwałe i wartościowe dziedzictwo” – podkreślała. Jej zdaniem, światowy ruch hospicyjny ukazuje, jak cenne są ostatnie chwile w życiu człowieka cierpiącego. “Jesteśmy świadkami, jak wartości rodzinne i wcześniej nie wyrażane pragnienia pojawiają się z całą siłą pod koniec życia”. Cicely Saunders zauważyła, że bogactwem ruchu hospicyjnego jest zaangażowanie osób pochodzących z różnych kręgów kulturowych i wyznaniowych. Powołując się na testament Dawida Taśmy, umierającego na raka Żyda z Warszawy, który pozostawił Saunders 500 funtów na okno w hospicjum, założycielka Domu św. Krzysztofa w Londynie podkreśliła, że okno oznacza otwartość dla “podróżników poszukujących bezpiecznej przystani”. Jej zdaniem, taka postawa nie jest popularna w społeczeństwie, które nastawione jest głównie na zdobycze nauki i odkrycia medycyny. Sauders podkreśliła, że wiedza o nowych odkryciach leczenia bólu nowotworowego winna iść w parze z “sercem i odwagą”, dzięki którym lekarze i pielęgniarki nie uciekną przed trudnymi pytaniami pacjentów. Twórczyni światowego ruchu hospicyjnego uważa, że nie wolno przed chorym ukrywać prawdy o jego stanie. “Nie możemy odbierać człowiekowi szansy na pożegnanie się z rodziną, przygotowanie w duchu na odejście. Ten ważny okres nie może być zmarnowany poprzez fałszywe nadzieje” – przestrzegała.
Cicely Saunders podkreśliła, że lekarz nigdy nie ma całkowitej pewności co do stanu pacjenta, ale dzieląc się z nim swoją niepewnością pozostawia mu “otwarte drzwi nadziei”. Jej zdaniem, profesjonalna wiedza i autorytet lekarza nie wykluczają postawy pokory i świadomości własnej niedoskonałości. Codzienne towarzyszenie umierającym, wspieranie ich w ich bólu i szoku jest dużym obciążeniem psychicznym, dlatego też zespół hospicyjny winien składać się z przedstawicieli różnych specjalności, którzy utrzymują ze sobą dobrą komunikację. “Bóg, który sam zdecydował się być narażoną na cierpienie miłością, dzieli wszelkie nasze bóle i smutki” – zakończyła Cicely Saunders.
Cicely Saunders urodziła się w 1918 roku w bogatej rodzinie mieszczańskiej w Anglii. Studiowała pielęgniarstwo, ale choroba kręgosłupa uniemożliwiła jej podjęcie pracy. Została więc pielęgniarką socjalną w jednym ze szpitali w Londynie. Tam zetknęła się z osamotnieniem i cierpieniami ludzi umierających. Po skończeniu studiów i pracy wśród nieuleczalnie chorych przystąpiła do realizacji celu swego życia: budowy domu dla umierających. Hospicjum św. Krzysztofa jest instytucją chrześcijańską i medyczną. Stało się dla całego świata wzorcowym ośrodkiem opieki nad umierającymi. Połączono w nim doskonałą medycynę z wszechstronną pomocą psychologiczną i duchową nad chorymi i ich rodzinami. W hospicjum tym kładzie się duży nacisk także na szkolenie kandydatów do tej pracy i budowanie sieci wolontariatu. W 1959 roku Saunders spotkała emigranta politycznego z Polski Antoniego Michniewicza. Związek z nim miał głęboki wpływ na duchowy wymiar opieki nad umierającymi. Cicely Saunders starając się o fundusze na budowę hospicjum rozpowszechniała swoje poglądy. Dzięki niej na świecie narodził się ruch hospicyjny, w 1986 roku zaakceptowany przez oficjalną medycynę, kiedy to Komitet Ekspertów Światowej Organizacji Zdrowia wydał raport rekomendujący metody leczenia przewlekłego bólu nowotworowego, stosowane w hospicjach. Najważniejszym osiągnięciem Cicely Saunders jest zainicjowana przez nią zmiana podejścia świata medycyny do umierania i śmierci. Przestały być one tematami tabu, stały się naturalnymi zjawiskami, wymagającymi właściwego postępowania medycznego i psychologicznego.
md (KAI)
Źródło: KAI
