Publicystyka - ngo.pl

W 2014 r. 329 pracowników pomocy humanitarnej padło ofiarami brutalnych ataków, ponad jedna trzecia z nich straciła życie. Największe zagrożenia czyhają na miejscowych pracowników pomocy humanitarnej – w 2014 r. w większości ofiarami ataków były kobiety i mężczyźni pochodzący z krajów dotkniętych kryzysem. Wprawdzie w latach 2013 – 2014 zmalała liczba ataków na pracowników pomocy humanitarnej, nie oznacza to jednak, że świat stał się bezpieczniejszy.

W 2014 r. spadek ten związany był z niestabilną sytuacją w zakresie bezpieczeństwa, a w konsekwencji mniejszą liczbą pracowników organizacji humanitarnych skierowanych do obszarów dotkniętych konfliktem. Bez niezakłóconego i bezpiecznego dostępu do ofiar, nie można nieść pomocy ratującej życie.

Ataki na pracowników pomocy humanitarnej stanowią złamanie międzynarodowego prawa humanitarnego (MPH). Prawo to jest wiążące dla wszystkich państw i pozostałych stron konfliktów. Określa ono ich obowiązki w zakresie ochrony ludności cywilnej i pracowników organizacji humanitarnych, a także ochrony słabszych grup społecznych, takich jak uchodźcy, kobiety i dzieci, oraz prawo ludności do pomocy humanitarnej.

Unia Europejska podejmuje zdecydowane działania na rzecz przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego poprzez rzecznictwo oraz finansowanie pomocy humanitarnej w celu zapewnienia dostępu do niej. Ponadto UE finansuje szkolenia z zakresu przepisów MPH wśród personelu cywilnego i medycznego uczestniczącego w operacjach zarządzania kryzysowego UE.

Osiągnięcia UE w dziedzinie pomocy humanitarnej

Europa szczyci się długoletnią tradycją służby humanitarnej, będąc kolebką wielu czołowych organizacji pomocowych. Unia Europejska świadczy pomoc humanitarną od ponad 40 lat i, wraz z jej państwami członkowskimi, jest dziś największym światowym ofiarodawcą pomocy humanitarnej. Solidarność europejska cieszy się powszechnym poparciem obywateli – zgodnie z najnowszym badaniem Eurobarometru dziewięciu na dziesięciu Europejczyków uważa, że ważne jest, aby UE finansowała pomoc humanitarną.

W 2014 r. Unia Europejska pomogła 121 mln ofiar klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka w ponad 80 krajach poprzez działania realizowane przez Dyrekcję Generalną Komisji Europejskiej ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności (ECHO). Cel ten osiągnięto wydatkując poniżej jednego procenta całości rocznego budżetu UE – nieco ponad 2 euro na obywatela. UE nadal udziela pomocy najbardziej poszkodowanym, w tym ofiarom konfliktów w Syrii, Republice Środkowoafrykańskiej, Sudanie Południowym i na Ukrainie, osobom, które przeżyły klęski żywiołowe w Azji lub dotkniętym epidemią gorączki krwotocznej Ebola w Afryce Zachodniej. Pomoc humanitarna UE jest udzielana we współpracy z ponad 200 organizacjami humanitarnymi, w tym organizacjami pozarządowymi i międzynarodowymi, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Czerwonego Krzyża. Pomoc UE jest udzielana wyłącznie na podstawie potrzeb i opiera się na zasadach humanitaryzmu, neutralności, bezstronności i niezależności.

Historyczna szansa

W dniach 23 i 24 maja 2016 r. społeczność niosąca pomoc humanitarną spotka się w Stambule na zorganizowanym po raz pierwszy w dziejach światowym szczycie pomocy humanitarnej. To przełomowe wydarzenie będzie okazją, by zastanowić się nad lepszymi metodami wychodzenia naprzeciw potrzebom humanitarnym w szybko zmieniającym się świecie, a także sposobami podniesienia skuteczności działań humanitarnych, służących także zwalczaniu zagrożeń, na jakie narażeni są pracownicy organizacji humanitarnych. W trakcie szczytu Unia Europejska będzie mogła także potwierdzić swoje zobowiązania związane z niesieniem pomocy cierpiącym i wspieraniu osób dotkniętych konfliktami oraz kryzysami na świecie. Jako największy światowy ofiarodawca pomocy humanitarnej, UE ma do odegrania decydującą rolę.